σκόλακες

οἱ, Α

σπάγγοι μεγάλου μήκους, με τους οποίους, αφού τούς βουτούσαν πρώτα σε κερί, περιέζωναν τον ναό κατά τη διάρκεια εορτών.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. σκολ- (βλ. λ. σκολιός) + επίθημα -αξ, -ακος].